U najnovijim dešavanjima oko srpskog litijuma, nekada zatvoreno poglavlje pod upravom bivše premijerke Ane Brnabić je ponovo otvoreno. Sada Brnabić tvrdi da je protivljenje eksploataciji litijuma ometalo napredak, insistirajući da Srbija treba da zadrži litijum za domaću upotrebu, pozicionirajući se kao lider u Evropi za naredni vek. Ona kritikuje protivnike, pripisujući njihov otpor destabilizirajućim motivima navodno orkestriranim od strane zapadnih obaveštajnih službi, predstavljajući zaustavljanje eksploatacije litijuma kao stratešku interferenciju.
Kontroverza, koja se prethodno vodila na ekološkim i ekonomskim osnovama, sada poprima značajnu geopolitičku dimenziju. Povezana sa usvajanjem Evropskog zakona o kritičnim sirovinama (CRMA), koji uključuje srpski litijum, predsednik Aleksandar Vučić i potpredsednik Evropske unije Maroš Šefčovič potpisali su pismo o namerama za uspostavljanje strateškog partnerstva u skladu sa CRMA. Ova promena sugeriše šire implikacije koje nadilaze ekonomske i ekološke zabrinutosti.
Tilman Kuban, član nemačkog Bundestaga i izvestilac za Srbiju iz opozicione Hrišćansko-demokratske unije (CDU/CSU), istakao je interes Nemačke tokom nedavne posete Beogradu. Kuban je naglasio potencijal Srbije kroz projekte litijuma, pozivajući nemačke kompanije da ulažu ne samo u sirovine već i u proizvodnju baterija. Ovaj diplomatski potez naglašava evoluirajući interes Nemačke za srpski litijum, što je istakla i bivša kancelarka Angela Merkel tokom svoje posete Srbiji 2021. godine, naglašavajući nemačka ulaganja u srpsku automobilsku industriju i kritičnu ulogu litijuma u budućoj mobilnosti.
Petar Ćurčić, istraživač u Institutu za evropske studije, ističe da geopolitički interes Nemačke prevazilazi ekonomske koristi, obuhvatajući ekološku održivost i strateški uticaj. Ovo je u skladu sa ciljevima CRMA da smanji zavisnost EU od globalnog uvoza litijuma, što je ključni korak usred rastuće globalne potražnje pokrenute proizvodnjom električnih vozila.
Kompleksna igra geopolitičkih interesa koja uključuje Nemačku, Kinu i SAD naglašava širu stratešku konkurenciju za kritične resurse. Sa Evropom koja se suočava sa potencijalnim nedostatkom litijuma, Nemačka nastoji da afirmiše uticaj kroz održive standarde proizvodnje u inostranstvu, jačajući svoj tehnološki, ekonomski i politički položaj.
Usred ovih dešavanja, pitanja o izvodljivosti i ekološkom uticaju eksploatacije litijuma, kako u Nemačkoj tako i u Srbiji, ostaju aktuelna. Diskurs oko litijuma evoluirao je u višeslojni geopolitički manevr, oblikujući saveze i strateške interese u brzo promenljivom globalnom okruženju.
Izvor: miningwatch.news
